alle (18) gedichten van
de laatste 12 maanden
(overige: zie archief ⇒)
| 1 [2] 3 4 |
| Thema = Lente 2023-05-15 / Rina Kwee-Brouwer De lente begint Een knop springt open. Samengebald als een winterse gedachte wachtte het op warmte ontwakend uit een droom ingekapseld in water en geur doorschijnende belofte van kleur. Ginder in ’t verschiet schiet een straal omhoog veroorzaker van kleine erupties opgekropte energie komt vrij daar gloort de lente blij aan de hemelboog. De waterbel springt open opent het omfloerste dal verzaker van de aantrekkelijke slaap springt tevoorschijn met kracht een waaier van kleurenpracht verschijnt overal. © Rina Kwee-Brouwer |
| Thema = Ongeluk 2023-05-15 / Hennie Pen-Dijkema PER ONGELUK
drie borden tegelijk laten vallen twee verschillende sokken dragen struikelen over je eigen voeten op iemands tenen trappen de laatste traptree missen in de verkeerde trein stappen iemand voor de verkeerde houden je wekker te laat zetten een halte te vroeg uitstappen je fiets niet op slot doen sleutels in huis laten liggen op je bril gaan zitten een boek op zijn kop houden betalen met de verkeerde pas een boer of wind laten een vette inktvlek maken morsen op je nieuwe bloes koffie naast het kopje schenken kaneel op de bloemkool strooien mierikswortel op je brood smeren het eten laten aanbranden rood met wit meewassen je trui verkeerd om dragen een nog te lezen brief verscheuren je bijlage niet meesturen oeps! pardon! excuses! sorry! maar ik deed het niet EXPRES Hennie Pen-Dijkema, 1 februari 2023 |
| Thema = 4 mei dodenherdenking 2023-05-08 / Sebastiaan Stroosnijder Oorlog zoals ik hier nu sta zo stond menig leider en sprak woorden die oren moesten horen laten geloven en beloven dat de vijand slecht is maar in een oorlog maakt het niets uit wie je bent Je schiet immers op mensen die je nooit heb gekend en alleen omdat hun hun uniform in een ander land hebben gehad voetsoldaten, spaken in een wiel kanonnenvoer met een ziel zij stonden daar waar wij nu zitten en waar wij nu zijn hebben we maar weinig notie van de echte commotie die zich ver van ons bed bevindt maar er was een tijd voor sommige onder ons lang geleden dat er in Nederland even hard werd gestreden we werden belegerd en onderdrukt opgejaagd, stuk voor stuk Joden, homoseksuelen, zigeuners , gehandicapten Verzetsstrijders en andersdenkenden werden afgevoerd naar vernietigingskampen Oorlog we herdenken al dat leed dat zich menselijk kleed om niet te vergeten en ons kunnen meten aan wat eindeloos is want waar de ene oorlog ophoudt lijkt een ander te beginnen ik voel de pijn tijdens het schrijven van deze zinnen waarom waarom waarom dat is de vraag waarom leert de mensheid zo traag geschiedenis lijkt zich te herhalen en wij vertellen haar verhalen keer op keer maar wanneer worden wij wijzer en smeden al dat verwoeste oude ijzer in een nieuwe vorm we moeten elkaar accepteren zoals we zijn stoppen met luisteren naar pinky en het brein die elke avond weer plotten de wereld over te nemen kijk om je heen naar al dat moois dat leven heet Leer te denken en te praten zonder te haten want woorden zijn net zo scherp als een mes en snijden dieper dan je zou denken ik ben jij en jij bent mij in dit land leven wij nu vrij en zo zou het overal moeten wezen dus sta op voor al die mensen die nog moeten vrezen die zich nog in een oorlog bevinden de puntjes nog steeds proberen te verbinden tot een hart lieve mensen wees niet langer verdeeld en of verward Samen staan we sterk Vrede ! |
| Thema = Nostalgie 2023-03-16 / Sebastiaan Stroosnijder En ook al zijn er eigenlijk geen woorden voor.. Zou je kunnen zeggen Dat wanneer de geschiedenis zich herhaalt Je steeds weer dezelfde fouten blijft maken Maar soms hoe hard je het ook probeert En je toch weer in dezelfde situatie terecht komt heb je te maken met een zeldzame vorm van onverdunde nostalverdommelogie Alsof je door een uit het verleden reizende moker voor je kop geslagen wordt Door een dolk gescherpt met dezelfde fouten recht door het hart gestoken En al je kan doen is jezelf oprollen in een bal van schaamte en zelfmedelijden Tranen springen je in de ogen, maar je kan jezelf niet toelaten om te huilen Want de enige die jij de schuld kan geven is degene die terugkijkt in de spiegel Het is een hard gelag nu in verloren slag zit ik hier verslagen en verdwaasd Hoe kan het toch zo zijn dit leven dit zijn het is als een terugkerend refrein Steeds weer hetzelfde herhalen en hopen op een andere uitkomst is hopeloos hadden de woorden van een wijzer persoon dan ikzelf kunnen zijn Maar waar zijn zij die uit het oosten komen wanneer je ze echt nodig hebt En terwijl je in je hoofd I did it my way aan het meeneuriën bent Besef jezelf niet dat jij geen enkele stap vooruit plant Geen enkele stap voorzichtig neemt , en nog veel meer dan dat Niets dat je doet werkelijk origineel is Het leven is een raar gegeven Maar hey, we blijven nog even kleven. © Sebastiaan Strioosnijder |
| Thema = Nostalgie 2023-03-16 / Bianca Vernout TERUG OP DE BUIS hé wat leuk Asjemenou! Loeki de Leeuw met al zijn uitspattingen en zijn onschuldige uitstraling weer terug op de tv wat een mooi idee ruim vijftig jaar geleden begon het reclameblok met de avonturen van die leeuw ik ben ermee opgegroeid het voelt als thuiskomen een stukje jeugdsentiment © Bianca Vernout 28-2-2023 |
| 1 [2] 3 4 |