Een willekeurig gedicht uit het archief | |
| Samuel Camphuijsen - Accordeon o nee - 2017-06-15 Accordeon o nee wat een geluid komt op mij af het is muziek dat wel maar onbeschrijfelijk van toon en scherp als een geslepen mes er zit een vent achter die herrie die kan alleen maar accordeonist zijn en juist dat instrument haat ik als de pest die zeurderige klanken gaan er bij mij niet in die blijven voor mij zweven in blikkerige kleefsels zodra de accordeonist mijn tafeltje nadert haal ik pas munt tevoorschijn ik geef hem geld om weg te gaan © samuel camphuijsen | |
